پوکی استخوان چیست؟

کلمه “پوکی استخوان” به معنای “استخوان متخلخل” است.

این بیماری زمانی اتفاق می افتد که تراکم و کیفیت استخوان های فرد کاهش می یابد، معمولا با افزایش سن. برای درک پوکی استخوان، ابتدا باید نحوه عملکرد استخوان ها در بدن را درک کنید. به آن فکر کنید. سلول های قدیمی از بین می روند و سلول های جدید دائما در حال ایجاد هستند که انعطاف پذیرتر از سلول های قدیمی هستند.

همین نوع رفتار در استخوان ها اتفاق می افتد. در هر زمان، برخی از سلول‌های استخوانی شما در حال ایجاد استخوان جدید (استئوبلاست) هستند. در حالی که سایر سلول‌های استخوانی استخوان قدیمی‌تر (استئوکلاست) را تجزیه می‌کنند. به عبارت دیگر، یک نوع سلول استخوانی می سازد و نوع دیگر سلول استخوانی را از بین می برد.

فرآیند جایگزینی استخوان قدیمی با استخوان جدید، بازسازی نامیده می شود. کل اسکلت انسان طی حدود 10 سال بازسازی می شود.

یکسری فکت های فوری!

• حدود 10 میلیون آمریکایی پوکی استخوان و 44 میلیون نفر دیگر دارای تراکم استخوان پایین هستند.
• از هر دو زن یک نفر و از هر چهار مرد بالای 50 سال یک نفر به دلیل پوکی استخوان، استخوان هایش می شکند.
• تخمین زده می شود که پوکی استخوان باعث شکستگی ۲ میلیون استخوان در سال می شود.
• شکستگی استخوان ناشی از پوکی استخوان برای بیماران، خانواده های آنها و سیستم مراقبت های بهداشتی سالانه 19 میلیارد دلار هزینه دارد.
• تا سال 2025، پیش بینی می شود که پوکی استخوان مسئول 3 میلیون شکستگی و 25.3 میلیارد دلار هزینه باشد.

تکنیک های قرار دادن ایمپلنت های دندانی در بیماران مبتلا به پوکی استخوان!

تعدادی تکنیک وجود دارد که دندانپزشکان را قادر می سازد تا ایمپلنت های دندانی را در بیماران مبتلا به پوکی استخوان ایمن کنند.

به گفته متخصص ایمپلنت، معمولا چهار تکنیک مختلف در این باره در نظر گرفته می شود :

فشرده سازی استخوان.

برای فشرده سازی استخوان ها، به جای سوراخ کردن برای قرار دادن ایمپلنت، ایمپلنت مستقیما به داخل استخوان فشار داده می شود. فشار وارده برای فشرده شدن استخوان در اطراف پیچ ایمپلنت کمک می کند تا استخوان متراکم تر و ایمپلنت پایدارتر شود.

تراکم کننده استخوان.

برای قرار دادن ایمپلنت در استخوانی که استخوان را فشرده و متراکم تر می کند، می توان از مته های مخصوص استفاده کرد. استخوان ضخیم تر استحکام و امنیت ایمپلنت را بهبود می بخشد.

دندانه های اتصال.

اگر دو یا سه دندان مجاور از دست رفته باشد، به جای قرار دادن یک ایمپلنت جداگانه برای هر دندان، دندان ها را به هم متصل کنند تا یک ایمپلنت نیروی بایت را به طور مساوی در بین هر سه دندان توزیع کند.

با آتل زدن سه دندان به هم، می توان به تنهایی نه برابر یک دندان استحکام داشت. این احتمال قوی و پایدار ماندن ایمپلنت در طول زمان را افزایش می دهد.

ایمپلنت های تخصصی فک بالا.

زمانی که دندان‌ها در فک بالا نیاز به تعویض دارند، استفاده از استخوان گونه (استخوان زیگوماتیک) یا پایه بینی یا استخوان در نزدیکی نواحی دندان عقل بالایی (استخوان pterygoid) منطقی است. اگر استخوان واقعا نرم باشد و یا سینوس‌ها بزرگ شده باشند از این روش استفاده می‌شود.