از دست دادن دندان و دفورمه شدن فک در افراد مسن

اکر بیمارانی که تحت درمان ایمپلنت دندان قرار می گیرد، افراد بزرگسال یا مسنی می باشند که یا همه یا بیشتر دندان هایشان را در طی سال های قبل از دست داده اند. به عبارتی، جراحی ترمیمی فک در این افراد در سنین جوان تر باید صورت گیرد، آن هایی که بین سنین نوجوانی و دهه 20 سالگی شان می باشند.

با این حال یک گروهی از بیماران می باشند که دفورمیتی های صورت و دهان دارند که نیازمند جراحی ارتوگناتیک می باشد. اما باز هم در سنین جوانی انجام نمی گیرد تا چند سالی می گذرد.  نیاز به ایمپلنت های دندان برای جایگزینی برخی دندان ها لازم است. در چنین بیمارانی، جراحی فک باید همراه با ایمپلنت دندان برای بازیابی عملکرد فک و دندان صورت گیرد.

در سنین میانسالی، مثلا خانمی که برجستگی دوفک، فک پایین کوتاه، دندان های جلویی فوقانی و دندان های مولر پایین و دندان های باقی مانده با پوسیدگی و بیماری لثه می باشند، را در نظر باگیرید. حال باید فک پایین را کوتاه تر کرد و یک بازتوانی کامل دهان نیاز است شامل جایگزینی دندان های ازدست رفته با ایمپلنت دندان.

گزینه های درمانی برای چنین افرادی چیست؟

در موقعیتی که هردو عملکرد دندان و زیبایی آن مطرح است، باید برنامه ای اول برای ظاهر فک ریخت. بحث زیبایی صورت خود در اولویت است بخاطر اینکه دنتیشن و اکلوزن به لحاظ زیبایی باید بازیابی شوند و از لحاظ عملکردی یک بخشی از زیبایی صورت را شامل می شوند.

با این حال، دفورمیتی صورت و دندان بدون تغییر تراز دندان ها امکان پذیر نیست. اگر دندان ها اول ترمیم شوند، هرگونه جراحی متعاقب برای ترمیم دفورمیتی صورت و دهان نیاز است. که باعث تغییراتی در این زمینه شود.

برای بهبود زیبایی صورت، فک پایینی نیاز به کشیده تر شدن دارد. اگر جراحی برای فک پایین به تنهایی انجام گیرد، باعث تشدید جلوزدگی دندان ها می شود. درنتیجه هرگونه جراحی باعث طولانی شدن پایه فک پایینی شده و نیاز به تکمیلآن با جراحی می شود. در موارد خاصی، دندان های جلویی در وضعیت خوبی نیستند. برخی پوسیدگی دارند، برخی بیماری لثه.

همچنین، نیاز به مراقبت و حفظ طولانی مدت دندان ها می باشد. یک جایگزینی برای کشیدن آن ها  نیاز است و با ایمپلنت دندان بجای جراحی تغییر مکان آن ها صورت می گیرد.

علاوه بر بیشتر کردن طول فک پایین، چانه هم نیاز به جراحی دارد تا تغییر مکان داده شود. این عمل اضافی به دو هدف انجام میگیرد : یکی افزایش حجم چانه که میزان زاویه لب که نادرست بوده کاهش می دهد، و نتیجه زیبایی خوبی می دهد. علاوه براین، ماهیچه های زبان به جلو کشیده می شود. راه هایی باز شده و در نهایت مشکل آپنای خواب هم بهبود می یابد.

ایمپلنت دندان هم نیازمند یک حجم کافی از استخوان می باشد. درصورت عدم میزان کافی استخوان در فک بالایی، باید پیوند صورت گیرد. بعد از انجامش هم 6 ماهی زمان می برد تا ایمپلنت کامل شود.

هرکدام از این گزینه ها عوارض و یا فواید خودشان را دارند. یک مورد پیچیده ای مثل چیزی که بیان کردیم، نیازمند چندین جلسه مباحثه در باره ان و نیز اینکه چه هدفی مد نظر است می باشد. یک برنامه ایده ال یک چیزیست که با توجه به شرایط بیمار سنجیده می شود.

بازیابی دندان ها و تراز آن ها با ارتودنسی، به همراه جراحی ارتوگناتیک، ممکن است برای یک بیمار مناسب باشد، اما در برخی دیگر کشیدن همه دندان ها و جابجایی آن ها با ایمپلنت دندان نیاز باشد. وقت و هزینه باید در هر دو مورد در نظر گرفته شوند.