انواع روکش های ایمپلنت دندان
روکش ایمپلنت یک پوشش یا cap دندان است که در قسمت بیرونی ایمپلنت قرار می گیرد.
از این موارد برای جایگزینی دندان های از دست رفته استفاده می شود. کاشت ایمپلنت یک عمل جراحی است که تکمیل آن ماه ها طول می کشد ، اما بهترین راه برای جایگزینی دندان های از دست رفته است.
سایر پروتزهای دندانی که برای جایگزینی دندان های از دست رفته استفاده می شوند دارای یک نقص بزرگ هستند :
آنها به از بین رفتن بافت استخوانی که پس از افتادن دندان رخ می دهد ، نمی پردازند. این بدان معناست که افرادی که جایگزین های ارزان تر دیگری مانند پروتز مصنوعی را انتخاب می کنند ، باید با از دست دادن بافت استخوانی مقابله کنند که می تواند ظاهر آنها را به شدت تغییر دهد.
ایمپلنت ها با جراحی در فک بیمار قرار داده می شوند و مانند یک ریشه طبیعی دندان عمل می کنند.
و هر زمان که دندان عمل بایت یا جویدن را انجام دهد، استخوان فک او تحریک می شود.
دو نوع اصلی روکش ایمپلنت وجود دارد که معمولاً توسط دندانپزشکان استفاده می شود.
از جمله :
این مدل روکش کلاهکی است که با استفاده از سمنت دندانی به تکیه گاه ایمپلنت متصل می شود. این مدل روکش ها کامل ترینند و زیبایی بسیاری دارند.
چسباندن شان هم یک فرایند نسبتاً ساده است.
این تاج ها را می توان با استفاده از پیچ زبانی و اکلوزال به ایمپلنت محکم کرد.
این نوع روکش ها دارای سوراخی در طرفین بوده که روی لثه قرار میگیرند و از آن ها برای اتصال مستقیم به ایمپلنت با استفاده از پیچ ثابت استفاده می شود.
نگهداری این نوع روکش ها بسیار آسان تر است زیرا می توان آنها را به راحتی تعمیر و ترمیم کرد.
هر کدام از این تاج ها مزایا و معایب خود را دارند.
به عنوان مثال ، روکش های پیچ دار نیازی به استفاده از سمنت ندارند.
می توان آنها را به راحتی برای تعمیر جدا کرد. با این حال ، سوراخ دسترسی که برای اتصال درپوش به ایمپلنت استفاده می شود مستعد تراشیده شدن است. پیچ نیز می تواند با گذشت زمان شل شود.
در صورت نفوذ سمنت هم به داخل لثه، روکش هایی که با سمنت حفظ میشوند می توانند منجر به تحلیل استخوان و التهاب شوند.
همچنین نگهداری آنها سخت تر است زیرا با سمنت محکم در جای خود حفظ می شوند. با این حال ، اینها مستعد تراشیدن مانند مدل پیچی نیستند.