ایمپلنت دندان کنید یا نه ؟!

دندانپزشکی ایمپلنت اولین بار در سال 1960 به عنوان یک راه حل دائمی برای دندان های ازدست رفته، ارائه شد.

بخاطر رشد و پیشرفت سریع این شاخه از دندانپزشکی، بسیاری که دچار عارضه نبود دندان بودند، به سمت آن جذب شد. اما بیماران اغلب می پرسند که آیا انجام چنین روش درمانی ضروری ست؟ مگر نبود یک دندان در دهان، چقدر می تواند خطرناک باشد؟ مگر چه اتفاقی می افتد اگر کسی ایمپلنت دندان نکند؟ یا انجام دهد ؟

از ایمپلنت دندان فراتر از این چیزها بدانید!

زمانی که دندانی را از دست می دهید، یک مساله زیبایی به حساب می اید. واقعیت اینست که اگر بدون درمان رها شود، منجر به مشکلات گسترده ای برای لثه ها، استخوان فک، حتی دندان های اطراف می شود. بخاطر اینکه علاوه توانایی هایی مثل جویدن و صحبت کردن، دندان ها نقش مهمی در سلامت لثه و استخوان فک دارند.

ریشه دندان با بافت و استخوان عجین شده و به هم متصلند. درواقع نقش تولید استخوان و بافت لثه سالم را به عهده دارد. بدون این تحریک، لثه ها و استخوان ها شروع به تحلیل رفتن می کنند. گاها هم تا حدی می شود که سلامت کل آرک دندان را به خطر می اندازد. ایمپلنت دندان می تواند این تحلیل را متوقف کرده و به عنوان یک کاتالیزور نقش بازی کند. برای رشد جدید، و حفاظت از لبخند زیبای شما.

همچنین ایمپلنت دندان به پیشگیری از مشکلات دیگری می پردازد.

اگر دندانی افتاده باشد، دندان های اطراف به سمت این فاصله بجا مانده شیفت می کنند. همین باعث بروز مال اکلوژن و یا بد بایت می شود. شرایطی که در آن دندان ها به درستی روی هم قرار نمی گیرند. همین روی قدرت جویدن و صحبت کردن تاثیر منفی می گذارد.

علاوه بر این باعث بروز بیماری به نام بروکسیسم می شود، یا دندان قروچه. درحالیکه بروکسیسم معمولا بطور ناخوداگاه در خواب رخ می دهد. اغلب تبدیل به یک عادت شده و در طول روز و شب اتفاق می افتد. با فشاری که روی دندان ها و فک می اورد، منجر به از بین رفتن مینای دندان می شود. از این رو نیاز به عصب کشی شده تا عفونت نکند. حتی در برخی شرایط ممکن است فرد دندانش را از دست بدهد.

ایمپلنت دندان می تواند از بروز این مسائل جلوگیری کند.

با پروسه ای به نام osseointegration که رخ می دهد، تیتانیوم به استخوان فک فیوز می شود. درنتیجه به تحریک رشد لثه و بافت استخوان فک و حفظ سلامت آرک دهان بسیار کمک می کند.